Polityka Napoleona w latach 1804-1815

Napoleon Bonaparte był bardzo młodym człowiekiem, gdy został dowódcą frontu włoskiego w roku 1796. Liczył sobie wtedy tylko 27 lat. Tylko Rewolucyjna Francja mogła dać taką ogromną szansę młodemu, lecz bardzo zdolnemu wojskowemu. Bonaparte wykorzystał ją w 100%. Walczył we Włoszech przeciwko Austrii w ramach wojny rozpoczętej w 1792, głównie z woli żyrondystów. Konflikt ten był bardzo trudny dla Francji, jednak sytuacja zmieniła się właśnie wtedy, gdy Napoleon został dowódcą. Bardzo szybko pokonał Austriaków, a ziemie które odebrał Franciszkowi II, ówczesnemu władcy Austrii stawały się de facto zależne od samego Napoleona. Wskutek tego Bonaparte zdobył bardzo silną pozycję – w 1797 r. zawarto pokój w Campo Formio, który zakończył wojnę między Francją a I koalicją antyfrancuską. Potem wybuchł kolejny konflikt, znowu zakończony zwycięstwem Napoleona. Zawarto pokój w Luneville, który kończył wojnę z Austrią, oraz pokój w Amiens z 1802 roku zawarty między Francją a Wielką Brytanią.

W grudniu 1804 r. Napoleon Bonaparte po plebiscycie został koronowany na cesarza Francuzów. W 1806 Prusy wypowiedziały wojnę Napoleonowi i w ciągu miesiąca zostały przez niego pokonane. W 1807 r. doszło do rozmów w Tylży między cesarzem Francuzów i carem Rosji – Aleksandrem I. To wtedy powstało Księstwo Warszawskie, zależne od Bonapartego oraz Królestwo Westfalii, także od Francji zależne. Co ciekawe, warto wspomnieć, że Napoleon w całym okresie swego panowania nawiązywał tradycją do dworu karolińskiego!

Pokój w Tylży ugruntował i umocnił francuską hegemonię w Europie, która utrzymała się jednak tylko przez kilka lat, bo do roku 1813, kiedy to Napoleon poniósł klęskę pod Lipskiem. Jednak zanim do tego doszło stało się wiele istotnych rzeczy.

W listopadzie 1806 r. Bonaparte postanowił wprowadzić blokadę kontynentalną na Wlk. Brytanię. Stwierdził, że skoro nie może pokonać rywala z Wysp Brytyjskich za pomocą armii to musi zrobić to na gruncie ekonomicznym. Właśnie dlatego postanowił wprowadzić ową blokadę kontynentalną. Aleksander I zagwarantował Napoleonowi w Tylży, że Rosja także dołączy do tej blokady, Było to jednak dla niej nieopłacalne i w 1810 roku wystąpiła z niej. Mimo tego, już od 1807 r. wiadomo było, że wojna francusko-rosyjska jest nieunikniona. W 1809 doszło do wybuchu wojny z Austrią, którą Napoleon także wygrał i znacznie powiększył terytorium Ks. Warszawskiego. Toteż konflikt ten nazwano pierwszą wojną polską. Już w 1810 r. Rosja zniosła opisywaną wyżej blokadę kontynentalną (zakaz handlu z Wlk. Brytanią). Wobec tego, już w 1812 r. wybuchła wojna między Francją a władztwem Aleksandra I. Napoleon starannie się do niej przygotował, a car Rosji, choć wiedział, że jest ona nieunikniona popełnił kilka błędów w przygotowaniach do niej. Co ciekawe, plan wciągnięcia Napoleona na terytorium Rosji nie był nigdy zaplanowany, wyszło to ,,spontanicznie” jako efekt lęku naczelnego wodza armii rosyjskiej przed klęską, którą Bonaparte mógł zadać Rosjanom w ostatecznej bitwie. Mimo wszystko jednak, Rosjanie zdołali się obronić i z ponad 600 tysięcznej armii Napoleona, z powrotem wróciło tylko ok.30000. Straty były kolosalne, żołnierze umierali głównie z głodu i chorób. Nierzadko dochodziło do aktu kanibalizmu. Ta porażka nadszarpnęła siłami francuskimi, co pozostałe państwa Europy sprytnie wykorzystały i doprowadziły potęgę Napoleona do upadku. W drugiej połowie 1814 r. rozpoczął się Kongres Wiedeński, trwał on aż do czerwca, a w międzyczasie, Bonaparte zdążył odbyć swoje słynne 100 dni, w których to wrócił do Francji z wyspy Elby, na którą został zesłany po swojej 1-wszej klęsce. Podczas tych 100 dni Napoleon ponownie przejął władzę we Francji i próbował pokonać siły koalicji, jednak sztuka ta mu się nie udała, czego efektem była klęska pod Waterloo z 1815 roku. Kongres Wiedeński zakończył się w czerwcu, kilka dni po ponownym obaleniu Napoleona. Ostatecznie Bonaparte został zesłany na wyspę św. Heleny, na której zmarł 5 maja 1821 r., najprawdopodobniej na raka żołądka, choć istnieją teorie spiskowe mówiące o tym, iż Napoleon został zamordowany.